سـتـارۀ سحـر از صبح انـتظار دمـیـد            غـدیـر از نـفـس رحـمت بهار چـكـید

گرفت دست قدر، رایت شفق بر دوش            زمین به حكم قضا آب زندگى نوشید

بر آسمـان سعـادت ز مـشـرق هـستى            سـپـیـده داد نــویــد تــولـد خــورشـیـد

به بـاغ، بـلبـل شـوریده رفت بر منبر            چو از نسیم صبا بوى عشق یار شنید

ز خویش رفته، نواخوان عشق بود و سرود            به بانك زیر و بم، اسرار خطبه توحید

فتاد غلغله در باغ و شورشى انگیخت            كه خیل غنچه شكفت و به روى او خندید

هـوا ز عطر گـلاب محمدى مشحـون            زمین به عترت و آل رسول بست امید

رسول، سدره ‏نشین شد،على به صدر نشست            پى تـكامل دینش خـداى كـعـبـه گـزید

گرفت پرچم اسلام را عـلى در دست            از این گزیده زمین و زمان به خود بالید

به یمن فیض ولایت شراب خم الست            به عشق آل على از غدیر خم جوشید